A trip to the lake

Hyun had zich het meer niet anders voorgesteld, het was zelfs mooier dan dat hij gedacht had. Ja, hij was hier inderdaad nog nooit geweest, maar het beviel hem zeker. Het water was zo helder als kon, en je kon de stenen onderwater zelfs vanaf een afstandje zien. Een vrolijke glimlach verscheen op zijn gezicht en de jongen keek afwachtend naar andrew, alsof hij zijn toestemming nodig had om naar het meer te mogen rennen. Uiteindelijk maakte hij er een wedstrijdje van. "Wie het er laatst is, heeft een hondenkop!" Lachtte Hyun, trok zijn shirt uit en zette een sprintje richting het meer.

Andrew liep schuin achter Hyun, al de hele weg, hij vond het vervelend om voor anderen te lopen omdat hij dan steeds over zijn schouder moest kijken en als hij naast iemand liep moest hij steeds opzij kijken, dus schuin achter was precies de goede plek. Als je zin had om voor je uit te kijken, kon je dat gewoon doen en je kon vanuit je ooghoeken de anderen zien. Andrew logica.

"Wie het er laatst is, heeft een hondenkop!" de jongen trok lachend zijn shirt uit en rende al voor Andrew uit, deze keek Hyun eerst enkele seconden aan, waarna hij sneller dan vampierensnelheid vooruit holde. Het was niet alsof hij het wilde, maar zodra hij begon te rennen ging het gewoon vanzelf. Gelukkig wist hij nog net achter Hyun af te remmen en rende daarna in een aardig normaal tempo verder, voor een mens alsnog aardig snel. Hij trapte zijn kisten uit en sprong met kleren en al in het water.

"Nou! Ach, ik blijf toch uiteindelijk afstammen van het wolvenras.. Dus een hond.." Mompelde Hyun, terwijl hij wat met moeite zijn schoenen uittrapte, en het voorbeeld van Andrew volde, met broek en al sprong hij het water in. Het was hem niet opgevallen hoe snel hij had gerend, omdat de vampier net op tijd achter hem was gestopt. Hij moest even zichzelf vinden, zwemmen was hij nooit goed in geweest dus het leek meer op ongelukkig spartelen dan zwemmen, maar na enkele minuten zwom Hyun wat houterig door het water. Vossen konden niet goed zwemmen, maar Hyun had het zichzelf aangeleerd. Als een krokodil zwom hij op Andrew af, dook onder, en trok de jongen aan zijn been omlaag, wat hem net niet lukte dus kwam hij weer boven.

Hij bekeek even het lichaam van Andrew toen hij weer boven was. Hij was gespierd, bleek, en zijn huid was perfect. Alsof het verboden was om naar zijn lichaam te kijken keek hij weer weg.

Andrew keek even vertedert toe hij Hyun zwom, maar keek al snel weer naar de lucht, het was erg warm buiten, maar er hingen genoeg wolken om het grootste deel van het meer in de schaduw te zetten. Hierdoor kon hij zijn shirt als nog zonder problemen uit doen en gooide deze ergens op de wal neer.

De half-vampier rolde met een bijna speelse grijns met zijn ogen toen hij Hyun zijn handen om zijn enkel heen voelde, door een paar slagen met zijn armen, die onderwater best sterke stromingen veroorzaakten, wist hij zonder problemen boven water te blijven en het duurde dan ook niet lang tot de Kumiho opgaf en weer boven kwam.

Andrew merkte hoe Hyun naar zijn lichaam keek, zijn bleke huid die bijna wit als sneeuw was en ergens wat weg had van steen, zijn aardig gespierde buik die bijna wat weg had van een wasbordje. Gelukkig keek de jongen weg voor Andrew zich echt ongemakkelijk begon te voelen. De jongen zwom voorzichtig op Hyun af en bleef vlak voor hem trappelen "Zeg, kan jij snel zwemmen?" hij wou tenminste iets zeggen, maar hij wist niet wat, dus dan maar zoiets.

Hyun keek bijna geschrokken op toen Andrew wat van hem vroeg, hij voelde zich betrapt op he tfeit dat hij zijn blik zo over zijn lichaam had laten gaan. Maar gelukkig, het was een onschuldige vraag of hij snel kon zwemmen. Hierdoor begon hij wat onzeker aan zijn haren te plukken. "Nou, " Begon Hyun wat om zich heen kijkend. "Niet echt." Met een lachje wuifde hij het weg. "Maar ik wil het wel proberen."

De jongen rechtte zijn rug en ging plat in het water liggen, op zijn rug, zodat hij op het oppervlak bleef drijven, Even ademde hij diep in. Maar een golf water gutste over hem heen, bracht hem kopje onder en proestend -maar lachend, kwam Hyun weer boven. "Nou, je ziet het. Ik verdrink bijna." Hij moest zichtbaar zijn best doen om zijn hoofd boven water te houden, wat er erg schattig uit zag. Dat hij zo zijn best deed.

Hyun kon dus niet hard zwemmen... Oké, dat was niet erg. Andrew keek fronsend en met een wat besluiteloze glimlach toe hoe de Kumiho probeerde te zwemmen en zichzelf daar nog net niet mee verzoop. Vreemd genoeg kon Hyun er alleen maar om lachen toen hij boven kwam. Vreemde knul. Andrew zwom zijn kant weer wat dichter op, pakte Hyun met zijn handen vast bij zijn middel en hielt hem omhoog "Je moet grotere slagen met je benen maken, anders blijf je nooit boven, oké?" hij probeerde niet streng te klinken, maar toch klonk het nog wel zo "En als je ook met je armen beweegt, gaat het beter." hij bleef hem eerst nog even vasthouden, maar liet hem utieindelijk los en nam weer wat afstand "Zie je?"

Hyun liep licht rood aan toen hij de koude vingers onder water om zijn middel voelde, hij rilde even. Hij kon zich nieteens meer concentreren op het zwemmen, in plaats daarvan keek hij met zijn hoofd omlaag even naar Andrew, besefte toen waar in godsnaam hij weer mee bezig was en knikte toen alsof er niets gebeurd was. "E-eh.. Ja. Oke." Zoals Andrew van hem had gevraagd, begon hij grote slagen met zijn armen te maken toen d ejongen hem had losgelaten, Wat verbijsterd keek Hyun achter zich toen hij zag wat voor een afstand hij had gezwommen in zo'n korte tijd. "Woah! Bedankt!" Riep Hyun vrolijk, zette triomfantelijk zijn handen in zijn zij.

Hyun was rood te worden nadat Andrew hem bij zijn heupen vast had gehouden, maar het drong allemaal pas echt tot de half-vampier door toen de jongen van hem wegzwom. Andrew likte zijn lippen even bedenkelijk, die jongen... Andrew had hem verteld dat hij zijn type was, ze sliepen op dezelfde kamer, Hyun had de woorden 'we zien nog wel' uitgesproken en nu werd hij rood elke keer als hij hem aanraakte. Andrew werd er nerveus van, deze hele situatie... Hij wis niet eens zeker of hij Hyun wel echt op die manier leuk vond, oké, hij zag hem wel zitten, maar verliefd? Wacht. Dit was helemaal geen moment om daar over na te denken. "Graag gedaan." antwoordde hij uiteindelijk wat afwezig terug, nogsteeds wat in gedachten verzonken.

Hyun keek wat ongemakkelijk naar d ejongen. Andrew keek al een tijdje naar hem.. Was er iets geks..? Zat zijn haar niet? Iets op zijn gezicht..? Hyun voelde aan zijn gezicht, helemaal niets. Misschien moest hij wel gewoon terugkijken? Terwijl de jongen over zijn schouder keek, glimlachtte Hyun warm naar Andrew, omdat hij niet wist wat hij anders moest doen. Hij had er lang over nagedacht, of hij het zou doen, maar uiteindleijk was di eglimlach er dan toch. Heh.. Weer een overwinning voor Hyun.

Andrew en Hyun staarden gewoon een tijdje naar elkaar, Andrew denkend aan dingen waar hij eigenlijk helemaal niet aan wou denken en Hyun omdat hij zich afvroeg waar Andrew aan dacht. Als Hyun gedachten zou kunnen lezen had de half-vampier echt een probleem gehad. Gelukkig niet. Andrew merkte Hyun zijn warme glimlach op en glimlachte wat onzeker terug, waarna hij de jongen zijn richting op zwom. "Hé, kijk eens." hij bewoog met zijn hand onderwater om Hyun zijn aandacht te trekken en spatte toen opeens lachend water over hem heen. Dit had hij vaak gezien in films, maar nog nooit gedaan. Hij begreep waarom die mensen altijd lachten, het was leuk om te doen.

Hyun zijn aandacht werd getrokken door de hand die hij onder water zag. "Huh? Hey!" En Andrew spetterde hem genadeloos nat. Hij lachtte uitbundig, sprong op in het water en zette zijn handen op Andrew zijn schouders, waarna hij hem onderwater probeerde te duwen. Maar hij kreeg de jongen onmogelijk onder water. Dat was oneerlijk! Hij was zo sterk! Hyun gaf het na de tweede keer op. Toen schoot hem iets binnen. Hij was sterk.. Wacht eens.. Hij had die sleutel toen gebogen. Maar.. Zei hij niet dat hij een mens was..?

"Zeg, Andrew. JIj zei toch dat je een mens was? Wat was dat dan met die sleutel?" Alsof Hyun hem betrapt had op iets wat heel ernstig was, staarde hij de halfvampier aan. Hij trok zijn wenkbrouwen op, maar wuifde het toen snel weg. Hij geloofde de jongen op zijn woord, dus er was geen reden om het te wantrouwen. "Laat maar. Iedereen heeft iets speciaals." Zei hij met een warme lach, spetterde nu in Andrew zijn gezicht. "Laat nooit je schild zakken!" Riep hij lachend.

Andrew had niet eens zo veel moeite nodig om boven water t eblivjen, gewoon blijven trappelen zoals hij al deed. Gelukkig was Hyun niet onder water, als hij diep onder water was zou hij zeker de sterkte stromingen die Andrew met zijn getrappel veroorzaakte gevoeld. De half-vampier kreeg het wat benouwd toen Hyun hem op zijn onmenselijke krachten wees, hij opende zijn mond even om iets te zeggen, was bang dat de zoveelste leugen van vandaag zijn mond zou verlaten, maar Hyun redde hem er uit "Laat maar. Iedereen heeft iets speciaals." Andrew sloot opgelucht zijn mond weer, maar werd al snel overdonderd door grote spetters water.

De half-vampier kon het niet laten om ook te lachen, al probeerde hij zo veel mogelijk te lachen met gelsoten mond, hij bleef toch bang dat Hyu hem zou ontmaskeren, er achter zou komen dat het bloed van de wezens waar hij zo bang voor was ook door Andrews aderen stroomde. "Jij kleine." hij zei het met een nep-boze blik terwijl hij wild terugspatte en uiteindelijk nog net niet boven op hem sprong. Met zijn vingers kietelde hij de jongen in zijn zij "Laat nooit je schild zakken~!" herhaalde hij zijn woorden.

"A-ah~!" Hyun begon wild te spartelen toen hij de vingers van Andrew in zijn zij voelde prikken. De situatie, het maakte hem licht ongemakkelijk -Twee half naakte jongens in een meer die aan elkaar zaten- Maar hij probeerde het te negeren. Gewoon, doen alsof het niet bestond, dat gevoel. En he tlukte hem aardig goed. Andrew noemde hem klein, herhaalde zijn woorden en Hyun schoot in de lach. De spieren in zijn zij krompen samen. "Stop! Stop! Ahaha!" IN een hopeloze poging probeerde Hyun de jongen terug te kietelen, maar faalde.

Plots zette Hyun een stap naar achteren en sloeg zijn armen demonstratief over elkaar. "Het is uit." Hij hief zijn kin opzij op, had zijn ogen 'arrogant gesloten' EN sprak de woorden uit alsof ze al jarenlang een relatie hadden gehad. "Nee grapje. Your'e the oooone~" Zong Hyun, splashte een grote hoeveelheid water in Andrew zijn gezicht en stapte naar achteren op een manier alsof Andrew hem op elk moment zou opvreten. Hyun had de tijd van zijn leven met die jongen.

Het was schattig, hoe Hyun begon te lachen en stuiptrekken door het kietelen van Andrew. De jongen zag er ouder uit, leefde waarschijnlijk ook langer, maar toch zou hij jonger over komen als je hem zo met Andrew zag. Omdat hij zo lief en schattig was, daarom... Andrew wist dat hij niet moest verzinken in die gedachten en gelukkig haalde de kumiho hem er ook al snel uit in een poging om hem te kietelen. Andrew glimlachte hoofdschuddend, als hij Andrew aan het lachen wou krijgen, zou hij toch echt harder moeten kietelen, want prikkels drongen niet snel tot zijn huid door.

"Het is uit." het waren onverwachtte woorden die vreemd genoeg zorgden voor een brok in Andrew's keel, ookal wist hij met zijn goed verstand wel dat het een grapje was. Doordat Hyun zijn ogen gesloten had, zag hij Andrew's blik niet, gelukkig niet, want de emotie die er op te lezen was was... Vreemd. Iets wat Andrew nog nooit had laten zien. "Nee grapje." dit zorgde voor een lichte glimlach op Andrew zijn gezicht en hij schudde wat lachend zijn hoofd, er lag iets van opluchting in die lach "Your'e the oooone~"

Nadat Hyun water in zijn gezicht had gesplashed kon Andrew het niet laten even luid te lachen, hij was vergeten dat hierdoor zijn tanden zichtbaar zouden worden, waarschijnlijk omdat de sweer zo normaal was. Hij voelde zich op dit moment gewoon als een mens, zoals hij zich eigenlijk altijd wilde voelen. Met een paar slagen was Andrew bij Hyun...

"Nee nee nee. Nee! Hehe.." Riep Hyun maar met een brede grijns toen Andrew steeds dichterbij kwam. Toen Andrew wel gevaarlijk dichtbij kwam, (Wat Hyun eigenlijk helemaal niet zo erg vond) Sprong Hyun zo snel als hij kon onder water en zwom als een ongelukkige kat net langs Andrew heen, Na enkele seconden kwam hij boven water, áchter Andrew. "Boe." Hij gaf een piekje tegen het oor van Andrew, maar bleef zeker van zijn zaak staan. Als Andrew nu bovenop zou springen, pff, hah. Dan kon hij hem écht wel aan.

Andrew was bijna boven op Hyun, maar deze dook plotseling onder water, ookal kon de half-vampier hem nog gewoon met zijn ogen volgen, hij had zich net niet optijd omgedraaid om te voorkomen een piekje (ik weet nu eindelijk wat dat is) tegen zijn oor te krijgen. Met een ruk draaide Andrew zich om en greep hem speels vast bij zijn schouders. Zijn hele houding veranderde echter toen hij merkte hoe dicht ze nu bij elkaar waren, het puntje van zijn neus raakte die van de kumiho zelfs en hij kon even niets anders doen dan de jongen wat beduusd aankijken en langzaam rood aanlopen. Plotseling liet Andrew hem los en daaide zijn rug snel naar hem toe zodat de jongen zijn rood aangelopen hoofd niet kon zien.

Hyun bleef verbijsterd staan toen Andrew zó dichtbij kwam, en hij zijn heldere, blauwe ogen dichtbij kon zien. Hij voelde zijn wangen rood kleuren, maar negeerde dat. Andrew zou het niet zien, hoopte hij maar heilig. Hoorbaar slikte Hyun, maar voordat hij iets wat kon zeggen over de afstand draaide Andrew zich blozend om. Dat. Had hij gezien! Hij had het gezien. Heh.. Hij bloosde. Vanwege.. Hyun..? Nu moest Hyun ook weer blozen.

"Andrew!" Riep Hyun plots. Een ondeugende lach verscheen op zijn gezicht. "Je bloosde.. Hehe.. Bloosde je.." Nu begon Hyun weer te stuntelen, hij keek wat onzeker naar zijn eigen spiegelbeeld in het water. "Om mij..?" Nee nee. Snel wuifde hij het weg. Dat was nonsense. Doordat hij zo in zijn eigen gevoel zat, vergat hij he tom het weg te wuiven, ook voor Andrew, en werd Hyun gedwongen om op een antwoord te wachten.

Zelfs toen de jongen zijn naam riep durfde Andrew niet op te kijken, er waren allemaal vreemde beelden in zijn hoofd ontstaan toen hun gezichten zo dicht bij elkaar waren, gedachten die je niet zou moeten hebben over een gewone vriend waar je een kamer mee deelde.

"Je bloosde... Hehe... Bloosde je... Om mij..?" hierdoor liep Andrew opnieuw rood aan, hij slikte, daaide zich uiteindelijk om naar Hyun en glimlachte een onzekere, scheve glimlach "Ja." antwoordde hij eerlijk "Maar jij ook..." betrapte hij de jongen er op "Jij werd toch ook rood toen we... Zo dicht bij elkaar waren."

Hyun zijn blik veranderde in een betrapte, onzekre blik. Hij keek opzij alsof hij weg wilde uit deze situatie, maar stiekem helemaal niet. "E-eh.. Maar dat.. Dat was.." Hyun haalde uiteindelijk blozend, maar onverschillig zijn schouders op. "Oke, ja. Ik bloosde." Nu viel hij weer terug in dat onzekere. "Omdat je zo.. dichtbij was, en ik dacht..." djkashdgasf! Wát wilde Hyun gaan zeggen? Dat hij dacht dat hij hem zou kussen? NO WAY. Als hij gedachten kon lezen, was Hyun zwaar de lul. "Ik bedoel, laat maar." Helaas kon Andrew ook gedachten lezen. Dus was Hyun zwaar de lul. Maar wist hij veel. Dat Andrew dat kon.

Voorzichtig zwom Andrew iets dichter bij "Wat dacht je..?" vroeg de half-vampier, het was bijna alsof hij hem uit probeerde te dagen, hij concentreerde zich op de kumiho, hij kon geen gedachten lezen, soms alleen flarden en alleen als hij een sterke band met diegene had, dus eigenlijk was er voor hem nu nog niets te horen, maar hij had het kunnen proberen. Het feit dat Hyun zijn gedachten niet gewoon uitsprak, irriteerde Andrew lichtjes. Hij kwam nog iets dichterbij en legde zijn handen opnieuw op de jongen zijn schoudes, nu wel met iets meer afstand tussen hun gezichten "Dacht je... Dat ik je zou kussen?" aan de jongen zijn reactie kon hij merken dat hij het in één keer goed had geraden, waarschijnlijk omdat dat ook het eerste was waar Andrew aan had gedacht "Als je bang was dat ik je zou gaan kussen... Waarom duwde je me dan niet weg?" zijn gezicht kwam dichter bij dievan Hyun "Misschien omdat... Je het helemaal niet erg zou vinden?" de afstand tussen hun lippen was nog erg klein, maar Andrew zou hem niet kussen, hij wou gewoon Hyun's reactie pijlen.

Hyun dacht dat hij van binnen een hele dierentuin in bedwang moest houden, zo voelde hij zich. Hij ademde (Zover hij nog kon ademen) Trillerig in toen Andrew zijn dichtbij kwam, met een rood hoofd staarde hij de jongen afwachtend aan, maar er kwam niets. "Waarom duwde je me dan niet weg?" Ja.. Dat vroeg Hyun zich ook af.. Waarom? Had hij de ballen niet? Of zoals Andrew zei: Zou hij het niet erg vinden. Hyun draaide zijn hoofd van Andrew af en begon wat te prutsen met zijn haren. "Nou.. Ik.. Hoe kan ik dat weten als.." Stuntelde Hyun maar. Hij slikte. Poging twee. "Als dat nog niet is gebeurd.. Zegmaar.. Niet dat je me moet kussen!" Hij bleef staan waar hij stond, ongemakkelijk, zijn hoofd alleen afgewend en Andrew zo dichtbij. Nog even en de complete dierentuin zou ontsnappen.

Zodra Hyun zijn hoofd afweek, nam Andrew al wat afstand, hij wist wanneer hij moest stoppen. De jongen stuntelde met zijn woorden, wat erg schattig was, maar Andrew voelde zich aardig schuldig, het was tensotte zijn schuld dat hij in deze staat verkeerde. "Hé, maak je geen zorgen." hij gaf de jongen een klopje op zijn schouder, waarna hij beide schouders losliet en een beetje afstand nam "Ik zal je niet kussen." hij glimlachte lichtjes "Zeg het me maar als je het antwoord gevonden hebt."

Als hij het antwoord gevonden had..? Wat in godsnaam hield dat nou weer in? Hij slikte. Bedoelde hij ermee dat als hij wilde gekust worden dat hij het dan moest zeggen? Opnieuw wuifde hij die gedachte weg. Hij moest zich niet zo stom gedragen. Hij leek wel een verliefde puber, kom op, hij was tweeduizend jaar oud. En nog een aantal jaren. Dit was Zó kinderachtig.. Demonstratief sloeg Hyun zijn armen over elkaar, maar hij kwam er achter dat het er wel erg gek uit zag voor Andrew. "O-oke.. Ik zal het zeggen." Al wist hij nog niet precies wat Andrew bedoelde..

"O-oke.. Ik zal het zeggen." Andrew glimlachte lichtjes en knikte, waarna hij even nadacht. Wat kon hij doen om de sweer weer normaal te krijgen. Andrew sloeg in het water, voor zijn doen zachtjes, maar er spatte alsnog heel veel water op. De half-vampier gebruikte die afleiding om achter Hyun te komen en hem vanaf daar 'aan te vallen' met water, gewoon alsof er niets gebeurd was.

Hyun staarde verbaast voor zich uit, naar de grote hoeveelheid water die omhoog kwam. Daarna kreeg hij, een grote vlaag water in zijn nek die net wat opgedroogd was, hij slaakte een hoog gilletje uit waar hij zich vlak daarna voor schaamde. "Hey! Dat is oneerlijk...!" Lachtte Hyun, draaide zich weer om en begon als een meisje zijn handen in het water te spetteren. Na enkele minuten stopte hij.

"Hey.. Andrew." Er zat hem iets dwars. "Waarom kwam je eigenlijk weer zo dichtbij..?" Hij kon het ergens wel raden, maar hij hield het voor zichzelf. Hij liet zijn hand boven het oppervlakte zweven en staarde er bijna gefascineerd naar. "Om me te pesten?" Nu ontstond er een grijnsje. Als het was om te pesten, zou hij terug pesten. Hehe..