-Chased...

Een luid gehoest verstoorde het lichte snikken van Chriss. Ze keek op. Ryan zat nu als een gek te hoesten. Ze zag hoe golfjes water zijn mond verlieten. Maar hij leek ongedeerd. Haar ogen werden groter en ze haalde haar handen voor haar gezicht vandaan. Ryan kwam met moeite overeind. Chriss kon hem enkel aankijken. Woorden schoten haar te kort. "Chriss.." Mompelde Ryan wat moeilijk. ''Ja?'' Zei ze direct, denkend dat hij haar nu een gunst zou vragen. Even bleef het stil. Met een bezorgde blik keek ze hem aan. Het was net een moment van een film: de held was stervende en hij zou nu zijn laatste gunst aan zijn geliefde vragen. Ryan ging rechtop zitten. "Ik ben onsterfelijk. Weet je nog?" ..........aaaaaaaaand it's gone. Chriss keek Ryan aan. In haar blik veranderde iets. Hij.. hij was niet stervende. Ze gaf hem een harde stomp tegen zijn schouder aan. Ookal was ze een meisje, ze sloeg als een vent. ''Idioot!'' Riep ze uit. Boos stond ze op, haar boze blik nog steeds gerust op Ryan. ''Ik dacht dat je dood ging, sukkel!! KINDERACHTIGE BAMIBAL...'' Als ze nu een kussen in d'r handen had, had ze die zéker weer gegooid.

"Bedankt. Chriss..? Dankje.'' Chriss staarde hem ongelovig aan. Waarom bedankte hij haar? Waarom, in gódsnaam. ''Ik was anders de rest van mijn leven op de bodem blijven liggen.." Had ze toch iets goeds gedaan? Langzaam liet Chriss zich weer zakken, naast Ryan. Ze ging op haar kniëen zitten en keek Ryan niet aan. Haar blik stond nog wat nors. ''Ik haat je.'' Zei ze kortaf, maar aan de toon in haar stem te horen meende ze er niks van. Ryan lachte enkel. Een echte glimlach. "En wie red nu wie?" Chriss keek op. Nu zag ook zij de glimlach. Ze bekeek het even, alsof het iets was wat ze maar zelden had gezien. Bij Ryan althans. ''Ja... nou.. de volgende keer laat ik je gewoon verzuipen..'' Mompelde ze, en weer meende ze er niets van. Ze keek naar de grond maar zag vanuit haar ooghoeken iets dichterbij komen. Ryan had zijn hand naar haar gezicht uitgestoken. Wilde hij haar gaan aanraken. Chriss keek Ryan aan. De spanning was wel te voelen. Moest ze dit toelaten? Waarom deed hij dit? Ging hij-.... *UGH UGH* Een eindje verderop begon iemand luid te hoesten. 'Hoesten'. Chriss draaide haar hoofd. Een paar meter verder zag ze een jongen zitten. Halfnaakt, gespierd en........... Chriss merkte dat ze zat te staren. Pretty face much...... ''H-Hi...'' Floepte ze eruit en ze stak haar hand op, als teken van groet. Waarom deed ze dat? Vlug trok Chriss haar hand terug. Woah. Wat was dat. Stotterde ze nou? Dat deed ze echt nooit.

Ryan liet zijn hand wat droog zakken. Kóm op. Hij wilde net een romantisch moment beginnen, en dan zat die flutweerwolf erbij om alles te verzieken. Bedankt, hond, bedankt. Ryan momeplde iets wat leek op gevloek, hield zijn handen voor zich op zijn schoot en staarde wat voor zich uit, Alsof hij iets heel schaamtelijks had gedaan. Ja, Hij was van plan om Chriss aan te raken, haar gezicht te strelen, en.. Ryan verborg zijn gezicht in zijn handen, alsof hij iets probeerde te verbergen. Rode.. Wangen.

Jae zijn hoofd zakte geinteresseerd schuin toen Chriss hem zo stotterend begroette. "Hey." Was het enige wat Jae sukkelig terug zei, voorzichtig, op handen en knieen kroop de jongen dichterbij, zijn ogen oplettend op Ryan gericht, die daar in zijn eigen sop zat gaar te koken. "Ben je oke?" Hij vroeg het alsof Chriss in gevaar was geweest, en niet Ryan, die zowat was verzopen. Jae bekeek het meisje aandachtig, alsof ze van een andere planeet kwam. Een planeet met heel veel mooie meisjes, en.. Mooie weerwolven..
De jongen knipperde even. Hij kon niet geloven dat hij nog in dit universum een meisje zou vinden, zo mooi als zij en.. "Je bent mooi." Floepte hij er impuslief uit, Viel toen achterover op zijn kon tvan schrik van wat hij zojuist had gezegd. Ach, Wat kon het hem trouwens schelen.. Het was toch ook zo..? Ze was mooi, dus er was geen reden om dat terug te trekken.
"Sorry. Heh.. Hoe heet je?" Maar Jae's vraag werd afgekapt door Ryan. "Zeg, Romeo en Julia. Zijn jullie klaar?" Jae had Ryans moment verpest, dus Ryan verpeste nu Jae's moment. "Want deze bamiebal gaat naar 'huis', voordat de verschrikkelijke boze Yizu zijn kop er af hakt." Hij wees met zijn duim over zijn schouder in de richting van het kamp.

De knappe jongen die haar had terruggegroet kwam nu op handen en voeten, een soort wolvenmanier, naar hen toegekropen. Vlak voor Chriss stopte hij. Aandachtig bekeek hij haar. Wat was er? Had ze iets geks op haar gezicht of zo? Onopvallend raakte Chriss haar gezicht kort aan, ze voelde niks. ''Ben je oke?'' Vroeg de jongen nu. Wat verdoofd knikte Chriss van ja. ''S-Sure. Ik bedoel. Ja.'' Chriss kuchte even om de stilte te verbreken. Was het nou echt nodig dat die jongen daar halfnaakt voor haar zat? Ze bezweek zowat.

Een brandende blik. Zo voelde het. Die jongen zat haar eens uitgebreid te kijken. Chriss vond het een beetje ongemakkelijk als iemand haar zo bekeek. ''Eh, ben je iets kwijt?'' Vroeg ze, in de hoop dat de jongen zou ophouden. Kort knipperde hij met zijn ogen. "Je bent mooi." Floepte hij eruit. Chriss verslitke zich. Mooi?? Dat had ze serieus nog nooit iemand horen zeggen. Ze keek de jongen aan alsof hij iets onmogelijks had gezegd. Maar omdat ze hem niet voor gek wilde verklaren forceerde ze een klein glimlachje en mompelde iets van 'bedankt'.

"Sorry. Heh.. Hoe heet je?" Chriss opende haar mond om antwoord te geven maar Ryan kapte het gesprek bruut af. "Zeg, Romeo en Julia. Zijn jullie klaar? Want deze bamiebal gaat naar 'huis', voordat de verschrikkelijke boze Yizu zijn kop er af hakt." Chriss draaide zich om en staarde Ryan haast dodelijk aan. 'Als jij niet uitkijkt, hak ik dalijk je kop eraf', Dacht Chriss. ''Ik ben Chriss,'' Ging Chriss verder tegen Jae alsof Ryan er nooit tussen was gekomen. ''En dat daar is Ryan die een béétje aangebrandt is..'' Bij die laatste zien wierp ze een veelbetekende blik op Ryan. Chriss stond op. ''We wilde eigenlijk weer net terug gaan naar het kamp, hier niet ver vandaan. Woon je hier in de buurt? Misschien kunnen we....- jij, Ryan en ik,- de volgende keer samen zwemmen?'' Chriss glimlachte even.

Ryan en Jae wisselde een vijandige blik uit, voor een normaal persoon leek dit alsof de twee vochten om Chriss. maar die vijandigheid lag toch echt aan hun soort. Jae wierp weer een blik op Chriss. "Samen zwemmen.. Ja. Tuurlijk." De jongen had de naam 'Ryan' nieteens tot zich door laten dringen, Chriss was veel belangrijker. "Samen zwemmen? Niet met die verpeste kwal." Toen RYan dat zei, sprong Jae omhoog en vloog Ryan nog net niet aan. "Bemoei jij je er niet mee, bloedzuiger." Bloedzuiger. Ryan sloot sissend zijn ogen. Bloedzuiger? En wat was hij? Een beest. "Schoothondje." Was het enige wat Ryan uitbracht. Hij had geen energie om hier op in te gaan. Het leek meer gebekvecht dan op een volwassen ruzie..

"Ik kan hem niet uitstaan. Ik ga." Ryan pakte zijn broek op, liep onrustig een rondje, om te wachten op Chriss maar draaide zich uiteindelijk om. Die Jae liet zijn bloed koken. Verwaande kwast. Vrienden afpakker. Vieze.. hond. jdsakdakh! Ryan schopte tegen een tak aan, bezeerde zich. Maar de schaafwond die achterbleef verdween al snel. Bloedzuiger.. Ja, dat was hij. Wat down zuchtte hij, hij moest zich gewoon niet zo laten opfokken...

''Samen zwemmen?'' Viel Ryan hen bij. ''Niet met die verpeste kwal.'' Jae sprong woedend op. Chriss liet haar blik waarschuwend op Ryan vallen. ''Was dat nou echt nodig, Ryan?'' Zei ze boos. ''Bemoei jij je er niet mee, bloedzuiger.'' Kaatste Jae nu terug naar Ryan. Naar Chriss werd niet eens geluisterd. ''Jongens..'' Suste Chriss wat ongelukkig. ''Schoothondje.'' Riep Ryan weer terug. Chriss ging tussen beide staan. Met haar handen gerust op Ryans borst duwde ze hem van Jae weg zodat de afstand tussen hen groter werd. ''Ik kan hem niet uitstaan. Ik ga.'' Zei Ryan plots. Hij pakte zijn spullen op, wachte heel even, en liep toen weg. Chriss verbijsterd achterlatend.

Chriss nam nu ook haar kleding stukken in haar handen. ''Ryan.. Ryan wacht!'' Riep ze naar hem. Maar hij was al ver voor haar en ze betwijfelde of hij haar wel hoorde. Of wilde horen. Ze rende nog een stukje achter hem aan, iet wat hopeloos, maar al gauw stopte ze. Ze balde haar handen die naast haar hingen tot vuisten. ''Best!! Blijf maar lekker weg..'' Riep ze toen boos. Ook Chriss begon nu tegen wat bladeren aan te schoppen.

Chriss draaide zich om en liep weer terug naar Jae. Daar stapte ze in haar spijkershort, trok haar shirt over haar hoofd en schoot in haar schoenen. ''Stomme bamiba-....'' Chriss keek op. Ze was zo druk met in zichzelf te vloeken dat ze Jae helemaal vergeten was. ''Oh.. jij ook nog hier?'' Zei ze ietwat verbaasd en deels ook wat beschaamd voor haar uitbrander van net. Ze krabte wat verlegen op haar hoofd. ''Sorry... mijn vriend is nogal..... heethoofdig vandaag.'' Chriss betrapte zichzelf erop dat ze Ryan een vriend had genoemd. Op dit moment was hij nog wel alles behalve. Chriss wees over haar schouder naar het kamp. ''Ik moet weer terug. L-Loop je anders een stukje mee?'' Vroeg ze, hem onschuldig aankijkend.

[end toppic]